Zorg, welzijn en verkiezingen
Midden in de week van Zorg en Welzijn vinden op 15 maart 2017 de verkiezingen plaats. Eén van de hoofdonderwerpen waarmee lijsttrekkers elkaar proberen de loef af te steken en kiezers voor zich te winnen is dit onderwerp: zorg en welzijn. Eén van de definities van ‘zorg’ is : dat wat je doet voor iets of iemand die hulp of aandacht nodig heeft. Een mooie definitie, die wat mij betreft de lading dekt.
Standaard zorg?
De laatste jaren is zorg steeds groter geworden. Er kwamen steeds meer standaard aanpakken en protocollen, die moesten zorgen dat iedereen die op welke manier dan ook zorg nodig had, deze zou krijgen. Een nobel streven, maar het is maar zeer de vraag of grootschalige zorg succesvol kan zijn. Want zorg is volgens de definitie dat wat je doet voor iemand anders die hulp of aandacht nodig heeft. En iemand anders is iemand anders. Een uniek iemand met eigen hulp- of aandachtsbehoeften. Natuurlijk zijn er lijnen te ontdekken in de hulp die nodig is. Huishoudelijke hulp is daar een mooi voorbeeld van. Maar de behoeften van mensen aan hulp en aandacht zijn veel breder en individueler. En dat is logisch, want élk mens is uniek. Er zijn er geen twee hetzelfde. Dus is het dan wel mogelijk ‘standaard – hulp’ te bieden? En als dat al mogelijk is, is degene die hulp ontvangt daar dan intrinsiek blij mee?
Het zou zo maar kunnen zijn dat kleinschalige zorg, écht op de behoefte van de ontvanger afgestemde zorg – de enige succesvolle manier van zorg verlenen is. Zeker als je dit onderwerp vanuit een holistisch mensbeeld bekijkt. Dan is namelijk een mens meer dan alleen een lichaam en een verstand. Dan is er sprake van een ‘ongrijpbaar deel’. Een kern, een ziel, een wezen, welke term je daar ook voor gebruikt. Daar waar misschien een verstand en een lichaam vanuit de wetenschap op eenzelfde manier benaderd kan worden, is dat bij dit ongrijpbare deel niet het geval. En dat maakt élk mens uniek. Dat zorgt er voor dat elk mens unieke behoeften heeft. Daarbij komt dat – naast de hulp voor het lichaam – juist dat ongrijpbare deel vaak hulp en aandacht nodig heeft. En zo’n behoefte aan hulp kan alleen maar bevredigd worden door die hulp en aandacht op díe mens af te stemmen. Kleinschalig dus. En daardoor wordt de hulpverlening tegelijkertijd groots !
Week van Zorg en Welzijn
In de week van Zorg en Welzijn is veel aandacht voor de ‘grote zorg’. En dat is ook terecht. Maar ik mis de aandacht voor de kleine zorg. Zorg die gericht is op een uniek mens. De basis voor kleinschalige zorg is volgens mij inzicht in dat wat écht in en rond een mens speelt. En daarbij moet je verder kijken dan we meestal doen. Kijk holistisch en systemisch naar een mens. En benader een mens op die manier. Vergeet even de standaardaanpak en stel je open. Voor de ander. Zo kun je er achter komen welke hulp of aandacht iemand nodig heeft. En als je dat weet, kun je pas écht zorg gaan verlenen.
En nu maar hopen dat zowel kiezers als politici dit lezen…….
