Een voormalig korpschef en juist of onjuist

Wat zou de wereld er mooier uit zien en beter in balans zijn als ieder mens zich de vraag zou gaan stellen of je juist of onjuist bezig bent. Juist en onjuist is iets wezenlijk anders dan (maatschappelijk) goed en fout. Goed en fout zijn subjectieve begrippen, die afhankelijk zijn van een menselijk oordeel. Bij juist en onjuist gaat het heel ergens anders over. Dan gaat het namelijk om te beginnen over de systemische krachten die gelden. Deze krachten zijn in een gezonde relatie, in een gezond contact, in balans. Juist handelen betekent dat je gericht bent op het in balans brengen en houden van die krachten. Hierbij is het dan wel vereist dat je inzicht in die basisuitgangspunten hebt. Helaas hebben de meeste mensen dat niet. En hoe kun je dan bepalen of je juist handelt ?

Belangen afwegen

Daarnaast gaat het over belangen. In wiens belang handel je? Is het puur eigen belang of is dat wat je doet, gericht op harmonie en samenwerking?Kijkend naar de casus Welten, kan ik niet anders constateren dan dat de man onjuist bezig is. En niet zo’n klein beetje ook. Eén van de systemische basisprincipes is dat er een dynamische balans moet zijn tussen dat wat je geeft en dat wat je neemt. Het handelen van Welten verstoort ernstig de balans tussen geven en nemen. Het lijkt erop dat dit al zo was toen hij aantrad. Maar zeker rondom zijn vertrek is het maar zeer de vraag of dat wat hij neemt in verhouding staat tot wat hij geeft. Er staat “met zijn vrijwillig ontslag bespaart de politie € 700.000 ….”. Puur financieel zal dat wel waar zijn. Maar het zou zomaar kunnen zijn dat die besparing in gigantische veelvouden nu elders verloren gaat. Bijvoorbeeld als gevolg van demotivatie van collega’s. En het niet in geld uit te drukken verlies van vertrouwen in politie en politiek.

Hierbij speelt ook een rangorde kwestie. De hoogste in rangorde, de Minister, beroept zich op de besparing. Wat de plicht van een hoogste in rangorde is, is het nemen van verantwoordelijkheid. En dat is als iemand niet functioneert, dat bespreekbaar maken (de realiteit benoemen), de ander uitnodigen tot verandering en als de ander daaraan geen gehoor geeft, doen wat een hoogste in rangorde hoort te doen. De betrokkene ontslaan. En niet een ‘feestconstructie’ zoeken die lijkt op een vrijwillig aftreden omdat het anders te veel geld kost. Want dat is ook verdoezelen van eerder onjuist gemaakte afspraken.

Gerespecteerde plek

Deze kwestie geeft ook gedoe rondom ‘plek’. Alles en iedereen moet een gerespecteerde plek hebben. Het feit dat iemand niet (meer) functioneert, moet dus ook een plek krijgen. Indien dat – zoals in dit geval – niet gebeurt, zijn problemen onvermijdelijk . Verder veroorzaakt Welten meer gedoe rondom plek. Hij dwingt een plek af die hij niet verdient. Dat geeft al gedoe. Temeer omdat hij die plek – waar hij geen recht op heeft – van besluitvormers toch krijgt.

Tot slot. Op geen enkele manier kan ik de casus anders zien dan dat het de voormalige korpschef gaat om eigen belang. En mocht hij wel van mening zijn dat hij zich ook richt op harmonie en samenwerking, dan heb ik slecht nieuws. Hij zegt namelijk zelf: “Het gesprek heeft ertoe geleid dat ik op 1 maart 2018, meer dan vier jaar voor het bereiken van mijn AOW-leeftijd, bereid ben vrijwillig af te zien van mijn doorlopende aanspraken. Dit besluit stelt mij in staat om de komende jaren met veel energie mijn werkzaamheden op een andere manier te verrichten”. Eigenbelang dus.

Beste mijnheer Welten, beste Minister, start NU met het kijken naar jullie handelen. Laat goed, fout of juridische kwesties los en onderzoek of jullie handelen juist of onjuist is. Als jullie daar voor nu of voor toekomstige casussen hulp bij willen…..vraag die dan.