Verkiezingen

De uitslag van de verkiezingen lijkt gebaseerd op beloftes. Niet op terugkijken op wat gepresteerd is, maar alleen afgaan op talloze beloftes. Dit is overigens een bekend fenomeen. Je ziet het ook rondom de politieke discussies bij begroting en rekening. Er gaat veel tijd om in plannen maken en daarover discussiëren en tot in detail bijstellen. Terwijl er redelijk achteloos gekeken wordt naar wat uiteindelijk gepresteerd is. Ik kan niet anders dan vermoeden dat de uitslag van de verkiezingen ook op eenzelfde grond geschoeid is.

Hoe kan het anders zijn dat een Kabinet dat afgetreden is na de Toeslagenaffaire, maar gewoonweg doormodderde, niet afgerekend is op alle schade die berokkend is? En gestraft is voor de politieke blunders die begaan zijn? Ooit was het onjuist informeren van de Kamer een politieke doodzonde. Met als consequentie het einde van een politieke loopbaan. Nu is voortdurend sprake van het onjuist en eenzijdig informeren van zowel de Kamer als de samenleving. En op deze onjuiste informatie zijn allerlei zeer ingrijpende en maatschappij ontwrichtende maatregelen genomen én in stand gehouden.

De uitslag van de verkiezingen beloonde deze dames en heren: zij mogen nog eens 4 jaar gedoe veroorzaken?

Er kan nog iets veel ernstigers aan de hand zijn.  Er is gerommeld met de uitslag. Het zou zo maar kunnen zijn dat er met cijfers gegoocheld is. Dat gebeurt namelijk voortdurend rondom Corona. Waarom dan niet bij de verkiezingen? Toen dit in me opkwam, gooide ik deze mogelijkheid meteen ver weg. Als belachelijk. Als wantrouwend.  Als…..dat kan niet waar zijn. Dergelijke zaken komen niet in democratisch Nederland voor. Helaas was dat ook mijn eerste reactie bij de lockdown, de mondkapjes, de avondklok, de censuur, de manipulatie, de misbruik van bevoegdheden en de propaganda door de overheid, het geweld dat de politie gebruikt, de houding van de media. Eigenlijk bij alles wat rondom het ‘killervirus’ gebeurd  is.

Veel mensen zijn onderuit gehaald door de voorlopige uitslag van de verkiezingen. Deze mensen geef ik graag mee dat als je niet voor de voortzetting van het huidige beleid gestemd hebt, je er niet door overhoop gehaald kunt worden. Dan heb je juist een bijdrage geleverd aan de heelheid van de samenleving. Dat velen (als het allemaal juist gegaan is) anders gekozen hebben, is vervelend maar het mag wel. Dan is het de realiteit. En elk mens dat op basis van hart en ziel leeft, kan omgaan met welke realiteit dan ook!

Lijden

Ja, de uitslag heeft bij mij lijden veroorzaakt. En niet zo’n klein beetje ook. Lijden in de zin dat iets gebeurd is dat ik niet leuk vind. Welke oorzaak de uitslag dan ook heeft. Waar ik écht niet blij mee ben. Mijn ziel verzet zich in alles tegen dat wat degenen die herkozen zijn, voor elkaar gekregen hebben. Een ontwrichte maatschappij waarin polarisatie, censuur, demagogie, propaganda, eenzijdige informatieverstrekking, goochelen met cijfers, en spelen met de waarheid tot zelfs gewoonweg glashard liegen ‘normaal’ geworden zijn.  Daarnaast zijn de sociale en gevolgen immens. Twee voorbeeld: de Toeslagenaffaire en de lockdown.

Het toppunt van mijn lijden: de menselijkheid in de maatschappij is tot het nulpunt gedaald. Mensen zijn minder belangrijk geworden dan een virus, dan maatregelen, dan een vaccin. Ook worden mensen met een andere mening weggezet als wappies, complotdenkers, asocialen en meer van dat soort stempels. Terwijl elk mens met een andere mening een volledig waardevol, menselijk mens is. Zoals ook de besluitvormers dat ten diepste zijn. Veel van de besluitvormers verschuilen zich echter bewust of onbewust achter hun rol als functionaris, om onmenselijke standpunten in te nemen en daarop hun besluiten te baseren. De functionaris (de jas die iemand aan heeft) is onmenselijk. De mens die de jas aan heeft niet. Dat is triest. Ook omdat die functionaris vaak niet in de gaten heeft wat speelt. Het contact met de eigen menselijkheid, het geweten en de ziel zijn op de een of andere reden uit beeld geraakt.

Legaal en legitiem

Voor zover mij bekend zijn de verkiezingen legaal verlopen. Alles lijkt binnen de regelgeving plaatsgevonden te hebben. Maar ik sluit niets uit. Ook het feit dat zelfs tijdens de verkiezingen, andere afspraken gemaakt zijn over briefstemmen, schijnt binnen de regelgeving toegestaan te zijn. Daarmee blijft het legaal.

Legaal is echter iets heel anders dan legitiem. Bij legitimiteit gaat het er over of iets aanvaardbaar is. Bij juiste regelgeving én juiste toepassing daarvan, leidt legaliteit vaak tot legitimiteit. Dat is echter géén vanzelfsprekendheid.

Een voorbeeld waarbij legaliteit leidt tot legitimiteit, is het dragen van autogordels. Het verplichten van het dragen van autogordels, is in de wet vastgelegd. Daarmee is het legaal. Zo’n beetje iedereen ziet het nut van deze regelgeving waardoor deze aanvaardbaar wordt. Kijk maar eens rond: hoeveel mensen dragen bewust géén autogordel?

Indien regelgeving gestoeld is op een onjuiste basis, zoals bijvoorbeeld onjuiste cijfers, veranderende kerngetallen en er voortdurend gewerkt wordt op basis van een andere interpretatie van de regelgeving, blijft het handelen wellicht binnen de kaders van die regelgeving. En dus legaal. Maar is dat aanvaardbaar? Als daar nog bij komt dat er géén duidelijk, onomstreden en aantoonbaar doel voor de regelgeving te geven is, ontstaat als vanzelfsprekend geen aanvaarding van de regels.

Rondom de Coronamaatregelen is het m.i. duidelijk dat de aanvaardbaarheid, en daarmee de legitimiteit, ontbreekt. Mijn waarneming is dat de overheid voortdurend bezig is de grenzen van de regelgeving op te zoeken, te verschuiven, op te rekken én te overschrijden. Daarmee verandert de ’geest’ van de regelgeving. Dat er weer voor zorgt dat op zich legale regels niet langer tot legitimiteit leiden. Het aanvaardbare verdwijnt.

En dan wordt het spannend. De overheid beroept zich op het legaal zijn van van alles en nog wat. Zij maken zich zelfs niet druk meer om de legitimiteit, de aanvaardbaarheid. In mijn ogen heeft elk mens behoefte aan legitimiteit. Omdat regelgeving er voor zorgt dat je andere dingen ‘moet’ gaan doen, dan je eigenlijk wilt. Als de regelgeving aanvaardbaar is, ga je dat doen. Geen probleem. Als de regel niet aanvaardbaar is, ga je dat niet doen. Je komt als het ware voor jezelf op. Met als dank dat je een negatief stempel krijgt. Jij krijgt de schuld, terwijl de oorzaak ligt bij degenen die niet legitieme regelgeving erdoor duwen. En zich beroepen op het legaal zijn van de regels. Een mooi voorbeeld hiervan was de uitsprak van Mark Rutte na de rellen:  “…Je vraagt je werkelijk af: wat bezielt deze mensen?…” Dat is de reactie van premier Mark Rutte op de rellen van afgelopen weekend. Hij noemde het geweld ontoelaatbaar. Geen erg empathische reactie waardoor hij aangaf volop voor de legaliteit te gaan. En geen belangstelling te hebben voor de legitimiteit. Om misverstanden te voorkomen: ik keur het geweld niet goed. Maar het is wel een gevolg van het ontbreken van legitimiteit van regelgeving. Mark vroeg zich af wat “deze mensen bezielde”. Hij slaat wellicht de spijer op zijn kop. Het geweld werd slechts door een handjevol mensen gebruikt. De meeste demonstranten gebruikten (en gebruiken nog steeds) geen geweld. Maar lieten hun ziel spreken. Omdat een ziel altijd op zoek blijft gaan naar legitimiteit.

Corona regelgeving

In mijn beleving is het op dit moment nog erger.

Nieuwe regelgeving wordt gebaseerd op onjuiste argumenten. En is daarmee zelfs niet legaal. De Spoedwet is gebaseerd op allerlei ondeugdelijke gegevens, eenzijdige en daarmee onjuiste interpretaties en er wordt gespeeld met bevoegdheden. Bevoegdheden die aan de overheid zijn toegekend worden met allerlei kunst en vliegwerk voor een ander doel ingezet. Détournement du pouvoir heet dat met een mooie term.

Dat zorgt er voor dat de discussie gaat over het legaal zijn. En zorgt ervoor dat de aanvaardbaarheid totaal uit het zicht verdwijnt. En als aanvaardbaarheid verdwenen is, blijft slecht doorduwen op basis van machtsmiddelen over.

Regelgeving die niet legaal is of de schijn van niet-legaal zijn heeft, zal nooit intrinsiek voor mensen aanvaardbaar worden. Met als gevolg dat mensen er zich niet aanhouden of er zich slechts aan houden omdat er machtsmiddelen zijn. Zoals boetes. De machtsmiddelen gaan veel verder. Uitsluiting, demonisering, mensen voorzien van een stempel asociaal, samenleving bedreigend of wat dan ook, zijn indirecte machtsmiddelen. Waarbij het trieste is dat de overheid dit spelletje via sluikse wegen in gang zet en veel mensen onbewust of bewust de bal die de overheid aan rollen gebracht heeft, in het spel houden. Degenen die de bal in het spel gebracht hebben, leunen achterover en kijken tevreden glimlachend toe. Totdat de bal snelheid verliest. Dan weer even een actie die de bal weer snelheid geeft.

Tot slot

Een mens is een holistisch wezen, bestaande uit een verstand, een lichaam en een ziel. Om volledig mens te kunnen zijn, dienen deze drie onderdelen innig samen te werken. Elk deel heeft er recht op er te zijn en een steentje bij te dragen aan het leven van die mens. Het verstand kan niet zonder lichaam en ziel. Indien de ziel te weinig ruimte krijgt wordt het spannend ín en voor de mens. En dat is wat ik bij veel mensen zie gebeuren.

Zo’n innige samenwerking is ook vereist tussen legaliteit en legitimiteit. Een overheid heeft terecht mogelijkheden wet en regelgeving op te stellen. De eerste eis voor het bestaan van een overheid is legaliteit. Deze legaliteit dient ontleend te worden aan juiste, democratische en eerlijke verkiezingen. Als verkiezingen niet 100% legaal verlopen of als er twijfel ontstaat, komt de legaliteit van de overheid onder druk te staan.

Wat mij betreft is echter slechts het legaal zijn van de overheid en de regelgeving onvoldoende. Als tweede is legitimiteit van de overheid én de regelgeving een noodzakelijk voorwaarde. Als de overheid of de regelgeving niet aanvaard wordt, niet als legitiem gezien wordt, wordt het erg spannend in de maatschappij. Als overheid je dan bijven beroepen op legaliteit, is vragen om moeilijkheden.

Uitnodiging

Vanuit mijn waarneming zie ik veel mensen niet holistisch in het leven staan. Waarmee ik bedoel dat zij er (nog) niet in slagen hun verstand, lichaam en ziel in een juiste balans laten samenwerken. Indien het verstand een te grote plek inneemt, gaat legaliteit boven legitimiteit. Het verstand eist legaliteit, de ziel legitimiteit.

En dat is dan wellicht ook de reden van de huidige situatie. Het verstand en daarmee de legaliteit, vieren hoogtij. De ziel en daarmee de legitimiteit zijn naar de achtergrond verdwenen. De balans is verdwenen.

Ik nodig iedereen uit de ziel een juiste plek te geven en op die manier voor jezelf te onderzoeken of alles wat nu in de maatschappij gebeurd voor jou legaal én legitiem is.