Uitnodiging aan medewerkers van de overheid. Met name aan de ambtenaren en adviseurs van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, Ministerie van Justitie en Ministerie van Financiën en lokale ambtenaren op het gebied van veiligheid en handhaving. En aan iedereen die op de hoogte is van mogelijke misstanden.

Inleiding

De samenleving schudt op haar grondvesten. Dit als gevolg van een vermeende pandemie waarop allerlei maatschappij ontwrichtende en disproportionele maatregelen genomen zijn. Op basis van mijn ervaring als ambtenaar, als vertrouwenspersoon en als begeleider van mensen die uit balans geraakt zijn, kan het niet anders zijn dat in het hele proces dat tot de totstandkoming, vaststelling en uitvoering van deze maatregelen, het misstanden geregend heeft. En nog regent.
Zeker als de basis van je kijken de Vitamine HBS is. Als de een mens ziet als een geheel van verstand, lichaam en ziel, kan het niet anders dan je opvallen dat de ziel uit het beleid van de overheid aan het verdwijnen is. Of voor een heel groot deel al verdwenen is. Als je daarnaast inzicht hebt in de natuurlijke, systemische uitgangspunten die altijd aanwezig zijn, valt het op dat de maatregelen die genomen zijn niets anders zijn dan een opeenstapeling van verstoringen van de uitgangspunten van het systemisch werken. Verstoring van de vitamine HBS leidt helaas altijd tot gedoe. Tot problemen. Economisch, sociaal én menselijk. Verstoringen uit de wereld helpen kan alleen als de bron, de oorzaak zichtbaar is. En daar zit op dit moment een groot probleem. De oorzaak van veel verstoringen is slechts bij een beperkt aantal mensen bekend. Terwijl iedereen de nadelige gevolgen van deze verstoringen dag in, dag uit ondervindt. De mensen bij wie de verstoringen bekend zijn, durven er vaak niet over te praten. Uit angst voor de gevolgen of omdat ze er wellicht zelf voor een (klein) deel aan meegewerkt hebben.

In mijn ogen is het melden van verstoringen, van misstanden, waaronder niet-integer gedrag, een plicht van elke overheidsdienaar. Waarbij integer gedrag betekent dat iemand eerlijk en oprecht en niet omkoopbaar is. Het gaat om intrinsieke betrouwbaarheid, zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Er zijn geen verborgen agenda’s en er worden geen emoties geveinsd.

Melden missstanden

Het melden van misstanden wordt ook wel Klokkenluiden genoemd. Op de website Kennisbank Openbaar Bestuur wordt daarover het volgende geschreven: “Overheidswerknemers die een misstand in hun werkomgeving waarnemen of vermoeden, moeten dit zonder nadelige consequenties kunnen melden. Eén van de verplichtingen van overheidswerkgevers is dat zij moeten zorgen voor een procedure voor het melden van een vermoeden van een misstand. De overheidswerkgever moet er ook voor zorgen dat de ambtenaar die te goeder trouw zijn vermoedens volgens die procedure meldt, geen nadelige gevolgen van dat melden ondervindt. Daarbij geldt als uitgangspunt dat vermoedens van misstanden eerst intern, binnen de eigen organisatie, aan de orde worden gesteld”.

Mooie uitgangspunten. Helaas blijkt het laatste deel van de tekst in de praktijk vaak erg moeilijk of zelfs onmogelijk. Intern melden kent vaak (te) hoge drempels of leidt tot grote problemen die dan nog al eens onder de noemer ‘verstoorde werkverhoudingen’ tot een triest en onterecht einde van de loopbaan van de Klokkenluider leiden. Er zijn zelfs gevallen bekend waarbij het melden van een misstand mensen er uiteindelijk toe gebracht heeft uit het leven te stappen.

Geheimhoudingsplicht en melden misstanden

Veel overheidsfuncties kennen een formele of informele geheimhoudingsplicht. Vaak terecht en ondersteunend aan de taak van een ambtenaar en dat is het dienen van de samenleving. Meestal legt een ambtenaar daar een eed of belofte voor af. Op het schenden van een geheimhoudingsplicht kan een straf volgen.

De strijd tussen geheimhoudingsplicht en het melden van het vermoeden van misstanden is heftig en wordt bijna altijd door de geheimhoudingsplicht gewonnen.

Deze strijd is juridisch en voer voor juristen. Waarbij veel juristen uiteindelijk voor de ‘veiligheid van de wet’ kiezen. Mede omdat je als Klokkenluider en ondersteuner snel en loopbaanvernietigend gedemoniseerd kunt worden.

Het menselijk belang

De huidige situatie is in mijn ogen erg spannend. Het zou kunnen, dat nadat inmiddels een deel van de menselijkheid uit de maatschappij verdwenen is, nu de samenleving op instorten staat. De democratie wordt – met name door degenen die zeggen deze te beschermen – ernstig ondermijnd. De inwoners van Nederland worden niet langer als volwaardige mensen gezien die zelf menselijke keuzes mogen maken. En veel bestuurders en ambtelijke medewerkers dienen niet langer de samenleving, maar de regering. Op zich is het goed dat ambtenaren een regering steunen. Maar daar hoort wat mij betreft een einde aan te komen als die regering niet langer de samenleving dient. De huidige regering breekt het land zowel economisch, sociaal als qua samenleving af. Daarnaast is het maar zeer de vraag of de regering bezig is Nederland als zelfstandige natie overeind te houden of op een sneaky manier doende is de soevereiniteit te offeren aan andere samenwerkingsverbanden. Door o.a. voortdurend verdeeldheid te zaaien en bevoegdheden te misbruiken. Terwijl het bij uitstek de rol van de overheid zou moeten zijn mensen te verbinden en bevoegdheden in te zetten voor het doel waarvoor de wetgever ze gegeven heeft.

Wat nu?

Ik deed Klokkenluiders al eerder een aanbod hen menselijk te ondersteunen. Dit in mijn rol als begeleider van mensen die op welke manier dan ook vastlopen.

Inmiddels voel en noem ik me ook journalist.  Ik schrijf columns en opiniërende artikelen op basis van nieuwsfeiten en over recente gebeurtenissen van algemeen belang. Ik onderzoek en analyseer deze en schrijf er over in elk medium dat mijn teksten wil plaatsen. Voor mij valt dit onder de persvrijheid. Waarover de overheid zelf op haar website zegt dat “de overheid zich in Nederland niet mag bemoeien met wat mensen zeggen of schrijven”. Iedereen mag dus zeggen en schrijven wat hij wil. Zolang het niet in strijd is met de wet. Inmiddels is gebleken dat niet elk medium voor mijn artikelen openstaat. Ook andere journalisten en deskundigen, hebben dit aan den lijve ondervonden. Dit soort berichten worden vaak als desinformatie gezien, enkel en alleen omdat het een andere kijk brengt dan de overheid welgevallig is. Er is geen énkele strijdigheid met de wet. Zo verschuilen zowel Facebook als LinkedIn zich achter hun ‘community richtlijnen’. In mijn ogen als mens en als journalist gewoonweg een vorm van censuur.

Ik heb te weinig juridische kennis om meldingen inhoudelijk te ondersteunen. Steun en begeleiding bieden aan de menselijke kant, kan ik wel degelijk. Dat is mijn ogen zeker zo belangrijk als de inhoudelijke steun. Waarbij mijn persoonlijke ervaring is dat een andere manier van kijken naar dat wat je doet, dé omslag kan zijn. Ooit was ik zelf Klokkenluider en in dat proces heb ik de omslag gemaakt van het strijden tegen de organisatie naar het opkomen van mijn belang en het belang van de mensen die deze organisatie zou horen te dienen. Dat maakte dat ik mijn energie bij mijzelf hield en niet weggooide naar de andere partij. Een verruiming, en de basis voor het overeind blijven in een conflict dat lijkt tussen een reus en Calimero te gaan. Want zo voelt voor veel mensen het doen van een melding van (vermoedens van) misstanden. Het kan een Calimero-gevoel geven.

Ik meldde al eerder dat het melden van een vermoeden van een misstand binnen een organisatie een bijna ondoenlijke opgave is. Dit ondanks de wettelijk ondersteuning die het Huis voor Klokkenluiders zegt te bieden. De eerste stap is naar buiten komen en het uitgangspunt is helaas dat je eerst íntern naar buiten komt…….met alle gevolgen van dien.

Als begeleider werk ik volledig op basis van vertrouwelijkheid. Daarnaast biedt elke journalist bronbescherming. Ik dus ook.

Het melden van een misstand bij mij of elke journalist die zich aan de Code van Bordeaux houdt, levert dus niet direct problemen in de eigen organisatie op. Dit omdat een journalist wel met jouw toestemming op onderzoek uit kan gaan, maar dit doet zonder zijn bron vrij te geven. Daarom nodig ik iedere overheidsdienaar uit met een betrouwbare journalist in gesprek te gaan over een vermeende misstand. Op die manier zet je een eerste stap en kun je je verhaal kwijt. Samen kun je dan onderzoeken welke stappen gezet kunnen worden om de samenleving te bevrijden van deze misstanden, zonder dat de functie en de menselijkheid van jou als melder vernietigd wordt.

Ik ben me bewust van het feit dat er in elke organisatie vertrouwenspersonen zijn die je in vertrouwen kunt nemen. Helaas worden veel vertrouwenspersonen vaak ook als onderdeel van de organisatie gezien. Dit ondanks het feit dat op papier een vertrouwenspersoon een onafhankelijke positie kent. In de praktijk is dat helaas vaak anders of wordt het anders ervaren.
Ik nodig elke vertrouwenspersoon uit attent te zijn en te blijven. En alle taken die bij deze functie horen te omarmen. Ook dus de signalerende en adviserende taak met betrekking tot ongewenst of niet integer gedrag. Beste vertrouwenspersoon, ook jij kunt misstanden waarnemen en melden!

Tot slot

Beste overheidsdienaar, verzamel moeD en kom met je meldingen naar buiten. Helaas weet ik uit ervaring wat het betekent misstanden te melden. De strijd tussen geheimhouding en het zijn van een ‘goed ambtenaar’ versus het écht dienen van de samenleving, is zwaar. Weet echter dat je deze strijd niet alleen hoeft te voeren en dat je door dit te doen een geweldige bijdrage levert aan het beëindigen van je eigen disbalans én het terugbrengen van de menselijkheid in de samenleving. Voel je welkom contact op te nemen.

Disclaimer

De vitamine HBS (Holistisch, Boeddhistisch en Systemisch), is de basis voor mijn leven én mijn werk. Deze manier van in het leven staan, geeft een andere kijk op leven én dood. En alles wat daar tussen zit. Geen betere kijk dan velen hebben, geen slechtere, maar een andere. Voor mij wel dé juiste kijk!

Mijn teksten zijn nooit gericht op het overtuigen van wie dan ook, maar op het benoemen van mijn realiteit en het delen van mijn kijk op allerlei onderwerpen. Dat geldt voor alle teksten en inspiraties die ik schrijf. Ik verlang van niemand, verwacht het zelfs niet, dat mijn waarheid onderschreven wordt. Dat hoeft niet en het kan wellicht niet eens.

Ik nodig iedere lezer uit mijn tekst te lezen en daarvan niets klakkeloos aan te nemen. Tegelijkertijd nodig ik iedereen ook uit, deze niet zonder meer af te wijzen. Ik wens elke lezer toe dat het lukt mijn kijk en alle andere kijken open te beschouwen, te doorgronden, te wegen en op basis daarvan een eigen kijk te laten ontstaan. En op basis van die eigen kijk bewust in het leven te gaan staan.

Veel leesplezier.