De dag van voor of tegen

Er gaat geen dag of week voorbij of het is wel ergens “de dag of week van/tegen/voor…” Als je een krant leest, TV kijkt of actief bent op sociale media: altijd wel een bijzondere dag of week. Met uitnodigingen voor workshops, seminars, handtekeningenacties en donaties.

Zomaar een zeer beperkt overzichtje:

• 4 januari Braille dag
• 13 januari Internationale Dag van AMBER Alert
• 4 februari Wereldkankerdag.
• 21 maart Wereld Downsyndroom dag
• 24 maart  Wereld Tuberculose dag
• Eind maart, begin april  Week van de Psychiatrie
• 11 april Wereld Parkinson dag
• 4 mei Wereld Astma Dag
• 17 mei Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie
• 7 juni Tourette-dag
• 7 augustus Internationale Dag van Transgender-rechten
• 10 september Internationale Dag ter voorkoming van Zelfdoding
• 21 september Wereld Alzheimer Dag
• 23 tot en met 27 september de week tegen het pesten
• 29 oktober Wereld Psoriasis dag
• 2e vrijdag november Week van de Chronisch Zieken
• 10 november Dag van de Mantelzorg
• 1 december Wereldaidsdag
• 3 december Internationale Dag van Gehandicapten
• 5 Internationale Vrijwilligersdag
• …………en dit is nog lang niet de helft.

Het is allemaal mooi en goed bedoeld. Aandacht zorgt er immers voor dat mensen zich bewust worden van bepaalde zaken. Daar is niets mis mee. Toch neem ik de vrijheid wat kanttekeningen te maken.

Alles wat je aandacht geeft, groeit

Er is een universele wet die zegt dat alles waar je aandacht aan geeft groeit. Dat is mooi. De bijzondere en extra aandacht die ontstaat, zorgt dat meer mensen met dat onderwerp bezig zijn. Echter : op die dag of in die week…. Het zou echter zomaar kunnen zijn dat deze piek in aandacht onbewust ook mensen het gevoel geeft “…..dat is weer geregeld voor dit jaar…”

Daarnaast is het zo wélke aandacht er gegeven wordt. Of beter: waaraan wordt aandacht gegeven. De aandacht wordt vaak verwoordt als “tegen”. Als voorbeeld de “Week tegen het Pesten”. Of termen als “strijden tegen”. Op die manier wordt onbewust extra aandacht gegeven aan wat niet wenselijk is. Op basis van deze universele wet groeit dus wat niet gewenst is. En daarmee bereik je precies het tegenovergestelde van wat verlangd wordt.

HBS

Veel dagen of weken hebben een ziekte of andere vormen van lijden als centraal thema. Met lijden bedoel ik alles wat een mens niet leuk vindt en daarom niet wil. De focus in zo’n week is gericht op het voorkomen of beëindigen van die ziekte of dat leed. Als je HBS in het leven staat ontstaat een heel andere kijk. HBS staat voor Boeddhistisch, Holistisch en Systemisch. Het gaat me niet lukken in dit artikel in detail uiteen te zetten wat ik bedoel. Als je daar belangstelling voor hebt, kost dat iets meer dan de tijd die het lezen van dit artikel kost. Niet veel meer tijd overigens, want in de elfdaagse Opleiding Systemisch Werken & Opstellngen praten we je in detail bij over de HBS manier van in het leven staan.

Boeddhistische kijk

Terug naar het lijden. Eén van de belangrijkste Boeddhistische uitgangspunten is zgn. Edele Waarheid 1. Deze waarheid, dit uitgangspunt zegt: “Er is lijden”. Waarmee bedoeld wordt dat in elk leven lijden voorkomt. Ik geloof niet dat er iemand is die dat kan ontkennen. Lijden maakt namelijk onderdeel uit van het leven. Of je dat nu leuk vindt of niet. Het is een niet te ontkennen onderdeel van je bestaan. Alle aandacht die wij in onze maatschappij hebben voor ziekte (een vorm van lijden) is gericht op het voorkomen en bestrijden van dat lijden. Zeker in zo’n actie-dag of week.

Dat lijkt mooi, maar het is maar zeer de vraag of dat zo is. Alle energie die gericht is op het voorkomen en bestrijden van lijden, kan niet ergens anders in gestoken worden. Er wordt ontzettend veel energie gestoken in het bestrijden van iets dat er onontkenbaar en onontkoombaar is. Dat geldt ook voor de miljarden die met deze strijd gepaard gaan.

Omdat er op deze manier bergen energie (en geld) verloren gaan, blijft er weinig of géén energie over om ‘om te gaan met het lijden’.  Het lijden zou zomaar eens een signaal kunnen zijn. Een uitnodiging om te gaan onderzoeken of er iets waar je last van hebt. Iets dat de oorzaak van dat lijden is. Om dit te kunnen doen, is energie nodig. Die er dus niet is omdat alle energie is gaan zitten in het strijden tegen iets wat er gewoonweg is.

Daarnaast is het zo dat indien je lijden ontkent, ontloopt of je alléén focust op het voorkomen en bestrijden van lijden, het lijden groter wordt. Je richt je volledig op het niet-lijden. Als er dan toch lijden ontstaat, en dat komt in ieders leven voor, raak je teleurgesteld, gefrustreerd of je wordt boos op Jan en alleman.

Als je het lijden onderdrukt, verdwijnt ook de drang om naar de oorzaak, de bron op zoek te gaan. Een simpel voorbeeld: als je hoofdpijn hebt, neem je een paracetamol. De hoofdpijn moet onderdrukt worden. Je moet immers presteren. Je onderzoekt dus niet waar die hoofdpijn vandaan komt. Als je omgaat met dat lijden, vraag je je af waar de hoofdpijn vandaan komt. Als de conclusie is dat je gisteren veel te laat naar bed gegaan bent, kun je je verantwoordelijkheid nemen en vanaf dat moment niet meer zo laat naar bed gaan.

Is het zo simpel? Ja, zo simpel is het!

Is dan de hoofdpijn direct weg. Nee, dat is niet altijd het geval. Het kan wel. Maar je zorgt er wel voor dat er geen nieuwe hoofdpijn ontstaat.

Holistische kijk

Met holistisch bedoel ik dat een mens méér is dan een verstand en een lichaam. Er is een derde deel. Dat deel is ongrijpbaar en ook onBEgrijpbaar. Om die reden wordt het in onze huidige verstandsmaatschappij ontkend. Dat derde deel, dat ik de ziel noem, is niet bewijsbaar en mag er daarom niet zijn.

Kijkend naar de drie onderdelen die samen een mens vormen, zie je dat als je verstand wilt ontwikkelen je daar iets voor moet doen. Je moet als voorbeeld wiskundige opgaven maken die je nog net niet begrijpt. Dat kost energie en is niet altijd leuk, maar het zorgt wel voor groei, namelijk ontwikkeling van je verstand. Als je je lichaam wilt ontwikkelen, moet je daar ook iets voor doen. Om te beginnen er goed voor zorgen en er actief mee bezig zijn: lichamelijke arbeid, wandelen, sporten.

Als je je ziel wilt laten groeien, is daar dus ook actie voor nodig. Ook daarvoor zul je iets moeten doen. En dat is dat je omgaat met het lijden dat op je pad komt. En daardoor groei je. Echte persoonlijke groei zit in de ontwikkeling van je ziel. Helaas doen de meeste mensen dat niet omdat ze het lijden, ontkennen, ontlopen en te vuur en te zwaard bestrijden.  Altijd, maar zeker in de actieweken.

Als we al naar oorzaken van lijden op zoek gaan, zoeken we naar lichamelijke oorzaken. Wij als mensen zijn daar inmiddels erg goed in., in het zoeken naar lichamelijke oorzaken. Op basis van wetenschappelijk bewijs, hebben we al veel oorzaken gevonden. Denken we. Want wat is wetenschappelijk bewijs? Daarover schrijf ik een andere keer . De échte oorzaken van het lijden blijven uit beeld. Met als gevolg dat de signalen blijven komen, mensen blijven lijden en het zorgsysteem ontzettend duur is en blijft en uiteindelijk vast zal lopen.

Systemische kijk

Een systeem ontstaat als twee of meer mensen bij elkaar zijn. In elk systeem gelden een aantal basisprincipes. Deze basisprincipes zorgen er voor een gevoel van welzijn. Als ze in balans en niet verstoord zijn…

Helaas worden deze uitgangspunten in onze maatschappij voortdurend onder druk gezet. De principes raken uit balans. Waardoor je ziel uit balans raakt. Omdat de ziel ongrijpbaar is, kan deze niets anders doen dan een ander signaal geven. Dat signaal heet emoties. Je voelt je onverklaarbaar onrustig, opgewonden, teleurgesteld, verdrietig, boos of wat dan ook. Of je hebt juist geen enkele energie om wat dan ook te doen. Dit laatste is overigens hét kenmerk van een burn-out. Een burn-out definitief uit de wereld helpen, lukt dus alleen als je op zoek gaat naar de systemische verstoring. Maar dit terzijde. Elke emotie is dan ook een uitnodiging op zoek te gaan naar de systemische verstoring.

Dat op zoek gaan, gebeurt echter meestal niet. Er is dan geen andere mogelijkheid voor de ziel om het signaal nóg sterker en duidelijker te maken. Het signaal komt in het lichaam terecht. Je wordt ziek.

Misschien vind je dit onzin en dat mag. Want waarom zou je me geloven? Mijn stellingen zijn immers niet bewijsbaar, maatschappelijk aanvaard, gecertificeerd en er gaan geen bergen geld naar toe. Maar zijn de belangrijke dingen in het leven altijd te bewijzen?

Tot slot

Mijn verlangen is dat iedereen eens doorgrond wat hier staat geschreven. Wijs het niet direct af omdat je het niet begrijpt (dat is namelijk je verstand). Voel, kijk om je heen en in de achteruitkijkspiegels van je leven. En leg dat wat je waarneemt op het bovenstaande verhaal. Kies daarna je eigen weg. Want jouw weg is uniek. Koester dat.

Voorstel

Het zou geweldig zijn als een deel van de energie en het geld dat gestoken wordt in al die actiedagen en weken, gestoken wordt in de andere kijk die ik beschrijf. Dan wordt een switch gemaakt van strijden tegen het lijden naar omgaan mét het lijden. Waardoor de ziel groeit en het lijden definitief afneemt.

Een utopie? Wat ons betreft niet. Wij zien dagelijks de positieve effecten van het toepassen van deze andere manier van in het leven staan.Ga aan de slag en oordeel daarna!

Als je meer wilt weten, neem dan gerust contact met ons op. Je bent welkom in onze opleidingen en als jij of je organisatie daar behoefte aan hebben, kom ik graag mijn verhaal toelichten.