Wat is autisme ?

Autisme is een diagnose. Een diagnose ontstaat door onderzoek en waarneming, waarbij de optelsom van een aantal gedragskenmerken leidt tot een conclusie. Bij autisme wordt daardoor duidelijk dat iemand informatie op een andere manier verwerkt. Maatschappelijk uitgangspunt is dat iemand met een autistische storing geboren wordt. De opvoeding speelt geen rol.

De diagnose en daarmee het stempel autisme kan verhelderend werken. Iemand die informatie op een andere manier verwerkt, kan zichzelf soms onverklaarbaar buiten gesloten voelen. Een diagnose lijkt het mogelijk te maken, om de oorzaak van de problemen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt, te pakken. Er is een soort verklaring voor het gedrag. En dat geeft vaak rust. Dat is mooi.
Iemand kan dan ook leren anders met het gedrag om te gaan. Ook dat is mooi. Maar niet voldoende.

Een andere kijk op autisme

De Roestenburghse kijk op diagnoses is anders. Een gestelde diagnose omschrijft de gevolgen. Maar het zegt weinig over de oorzaak. Als er al over een oorzaak gesproken wordt, gaat het over een verstandelijke of lichamelijke oorzaak.

De Roestenburgh kijkt holistisch naar een mens. Dat betekent dat een mens meer is dan het verstand en een lichaam samen. Er is een derde on(be)grijpbaar deel. Dit derde deel is het meest belangrijke deel van een mens. Als een lichaam of een verstand ziek is (en dus uit balans is), dat geeft het signalen. Pijn is daar het grootste voorbeeld van. Maar ook dat derde deel – dat we de ziel noemen – kan uit balans raken. En ook de ziel geeft dan signalen. Maar omdat dit deel ongrijpbaar is, kan het geen rechtstreekse signalen geven. De signalen lopen dan ook via de andere delen van een mens: het verstand of het lichaam.

Jammer genoeg wordt dit derde deel vaak niet herkend en zeker niet érkend. Dus de signalen die via verstand of lichaam gegeven worden, leiden zelden of nooit naar een onderzoek of je ziel misschien inderdaad uit balans is. Helaas worden echter vaak de signalen (die dus een gevolg zijn van een oorzaak in dat derde deel) aangepakt en bestreden. Symptoombestrijding dus, maar de oorzaak blijft bestaan.

Omdat de gevolgen – bijvoorbeeld de pijn – bestreden worden, verdwijnt of vermindert de behoefte op zoek te gaan naar de échte oorzaak. Zo blijft de verstoring bestaan en de signalen die dit aangeven worden sterker. Er is weinig fantasie voor nodig om te voelen wat er dan allemaal gebeurt.

Autisme is een signaal

Op basis van bovenstaande gaan we er vanuit dat autisme een signaal is. Een signaal dat aangeeft dat het derde deel van een mens uit balans is. Omdat elk mens uniek is, is er nooit een algemeen geldende oorzaak aan te geven. Dus een algemene aanpak, een protocol of behandelplan is dan ook niet mogelijk. Over het algemeen is de maatschappelijke aanpak wel op basis van een protocol of behandelplan. Een plan dat gevolgd moét worden. De energie gaat dus naar het plan, niet naar de klant.

En als we het dan toch over energie hebben, zou het zomaar kunnen zijn dat een verstoring rondom energie de dieperliggende oorzaak van ‘de diagnose autisme’ is. De oorzaak van het gevolg dat wij autisme noemen, zit dan dus in het on(be)grijpbare del van een mens.

Elk mens beschikt namelijk over twee soorten energie. Deze twee soorten hebben elk een eigen functie en rol in een mensenleven en zijn even belangrijk. Het gaat om vrouwelijke en mannelijke energie. Een dynamische balans tussen deze twee energieën is een voorwaarde voor een evenwichtig leven.

Mannelijke en vrouwelijke energie

Zonder een uitgebreide wetenschappelijk onderbouwde verhandeling te geven in het kort iets over deze energieën. Vrouwelijke energie richt zich op gevoel, emotie, overleg, consensus, samenwerking, verbondenheid, harmonie en zingeving. Samengevat gaat vrouwelijke energie over het proces. Mannelijke energie gaat over denken, ratio, zelfstandigheid, onafhankelijkheid, besluiten nemen, zaken die vast te pakken zijn, materie en argumenten. Samengevat gaat het over resultaten.

Nu zou het zomaar kunnen zijn dat de balans tussen de vrouwelijke en mannelijke energie bij een mens verstoord is. Als je holistisch en systemisch naar een mens kijkt, kan deze verstoring op elk moment ontstaan. Vóór de geboorte en ná de geboorte. Wellicht is er al sprake van een verstoring in het systeem lang voordat iemand daar in geboren wordt.

Als je in grote lijnen kijkt naar mensen die de diagnose autisme gekregen hebben, dan kan er sprake zijn van een ernstige verstoring van de balans tussen de vrouwelijke en mannelijke energie. Iemand die moeite heeft met sociale contacten met anderen, communicatie en samenwerking, zou zomaar eens teveel mannelijke energie kunnen hebben. Of anders gezegd, zo iemand zou op de een of andere manier niet bij zijn of haar vrouwelijke energie kunnen komen. Want elk mens beschikt over deze energieën. Maar kan er niet altijd bij.

Omgekeerd zou iemand die geen besluiten kan nemen, zijn leven niet op de rit krijgt en zoekende is naar de rol in de maatschappij, problemen kunnen hebben met het activeren van de mannelijke energie in zichzelf.

Simpel toch?

Juiste daarom wordt deze kijk meestal weggegooid en belachelijk gemaakt. Want iets kan en mag niet simpel zijn. Terwijl in onze kijk het leven simpel is, maar veel te ingewikkeld gemaakt wordt door ons verstand.

Menselijke ontwikkeling

Daarnaast is het zo dat vanuit holistisch en systemisch oogpunt gezien de menselijke ontwikkeling gefaseerd verloopt. Geen keiharde fases die afgevinkt kunnen worden, maar levensperioden die doorlopen worden en voor een deel je leven lang onderdeel van je blijven. In grote lijnen gaat het om drie perioden. De eerste periode wordt gekenmerkt door het ontvangen van zorgende liefde. Anderen zorgen voor je en leren je langzaam voor jezelf te gaan zorgen. De tweede stap is de manifestatie. Mensen gaan voor zichzelf zorgen en opkomen en zo ontstaat een persoonlijkheid. Als derde fase kan de borging en uitdieping van de persoonlijkheid gezien worden. In deze fase gaat het niet puur om de persoonlijkheid of persoonlijke ontwikkeling, maar ligt de nadruk op de verbondenheid met anderen.

Nog steeds uitgaande van de kijk dat autisme een signaal en dus een gevolg is en geen oorzaak, zouden ook blokkades in de diverse ontwikkelfases bron van de verstoring kunnen zijn.

Wellicht is het zo dat het niet kunnen, willen of durven te manifesteren een oorzaak is. In dit geval dient dus onderzocht te worden wat daarvan de redenen zijn. Holistisch en systemisch kijkend, is het niet uit te sluiten dat iemand als gevolg van één of meerdere systemische verstoringen hier last van heeft. En dergelijke verstoringen kunnen zomaar buiten iemand liggen. Het onderzoeken waard lijkt het.

Een andere begeleiding van autisme

Een heel andere kijk of het fenomeen autisme. De begeleiding van mensen wordt dan ook heel anders. Op zoek gaan naar de vraag of het klopt dat de energiebalans verstoord is of dat sprake is van blokkades in de menselijke ontwikkeling, is dan stap één. Want aannemen dat dit zo is, doet geen recht aan iemand. Daarna dien je op zoek te gaan naar de oorzaak van de balansverstoring. Deze ligt altijd ín de mens zelf, met mogelijk een diepere oorzaak in het systeem waar die mens uit voort komt. Daar is helaas geen plan van aanpak voor. Omdat elk mens uniek is, uit een ander systeem voortkomt en dus een púúr persoonlijke begeleiding verdient. Dat maakt dat een dergelijke aanpak maatschappelijk niet verantwoord is. De behandeling is niet in een protocol te vangen. Onze maatschappij functioneert namelijk op mannelijke energie. Dat wat bewezen en te pakken is, is goed. De rest fout.

Jammer voor iedereen die nu de diagnose, of het stempel autisme heeft. Er gaat veel tijd en geld in de aanpak van het gevolg. De oorzaak blijft buiten beeld. Het probleem blijft dus bestaan en wordt in veel gevallen erger.

Het treurige is dat de reguliere aanpak gebaseerd is op goede bedoelingen. Terwijl het om juiste intenties hoort te gaan. Goede bedoelingen vergroten jammer genoeg vaak verstoringen in plaats van deze op te lossen. Daarom is een andere – holistische en systemische – kijk op welke verstoring dan ook dienend én noodzakelijk.