Een andere kijk op geestelijke gezondheidszorg

Soms zorgt een nieuwsbericht ervoor dat je voor je laptop gaat zitten en begint te schrijven. Zo zorgde vandaag dit artikel voor
deze inspiratie :

http://www.bd.nl/vught/nijpend-tekort-aan-psychiaters-in-brabant~a3913adc/

Het artikel stelt : “De oorzaken voor het tekort aan zielendokters zijn divers”.

Om misverstanden te voorkomen: psychiaters zijn geen zielendokters. Het zijn verstandelijk hoog opgeleide mensen. Mensen die zich richten op het verstand van de medemens. Helemaal niets mis mee, maar wel een beperkte blik. Een probleem dat niet genoemd wordt, is m.i. het feit dat de geestelijke gezondheidszorg zich afkeert van mensen die op een andere manier naar deze geestelijke gezondheid kijken. Mensen, die op een holistische en systemische manier naar de problematiek kijken en écht op zoek gaan naar de oorzaak van de problemen, worden vaak niet serieus genomen. En worden tot het alternatieve circuit gerekend. Dit alleen omdat een holistische en systemische aanpak niet ‘te pakken‘ is.  Niet bewijsbaar is en daarom niet kan en mag bestaan.

De oorzaak aanpakken

Daarnaast is het zo dat altijd een diagnose gesteld worden. Iemand vertoont een bepaald gedrag en er volgt een stempel. Een stempel, die zorgt dat er een behandelplan komt met een daaraan gekoppeld protocol. De diagnose wordt behandeld. Niet de unieke mens die problemen heeft.  Daarbij komt dat de diagnose een gevolg is. Een gevolg van een oorzaak. Dus niet alleen het gevolg moet ‘aangepakt ‘worden. Als problemen structureel opgelost moeten worden, moet een zoektocht naar de bron plaatsvinden. Een zoektocht waarin alle partijen even belangrijk zijn. De hulpvrager, de behandelaren en de omgeving.  En mijn ervaring is inmiddels dat de bron meestal niet verstandelijk is, maar zich bevindt in het ongrijpbare deel waarover elk mens – naast een lichaam en een verstand – beschikt.

Gelukkig is er een langzaam maar zeker een verandering gaande. Steeds meer mensen gaan zich afvragen of het zo zou kunnen zijn dat ‘de alternatieve aanpak’- die al eeuwen bestaat en er al was voordat de medische wetenschap in een stroomversnelling kwam – misschien de juiste aanpak is en de wetenschappelijke benadering iets alternatiefs is…………..

Hoe het ook is, een harte – oproep aan iedereen die in welk circuit dan ook zorg heeft voor de medemens : sla de handen ineen, erken en maak gebruik van elkaars kwaliteiten en wijs elkaar niet af !!