De Spoedwet

Het doel van de Spoedwet is de noodverordening te vervangen, door een wet waarin alle maatregelen zijn vastgelegd. Waarbij uitgangspunt is dat de maatregelen gericht zijn op het redelijkerwijs beperken van verspreiding van Covid-19.

Omdat het onmogelijk was en is om alle maatregelen te omschrijven en in de WET vast te leggen, is een U-bocht constructie bedacht. De minister heeft de bevoegdheid gekregen om maatregelen te treffen! Let op: dat wat hij kan en mag besluiten, zijn maatregelen, géén wetten. Dat lijkt niet erg, maar is het wel. Hij mag dus ALLES regelen waarvan hij inschat dat het ‘redelijkerwijs’ helpt bij het tegengaan van de verspreiding van het virus. Hij kan dus nagenoeg elke maatregel treffen. Ook vrijheidsbeperkende maatregelen dus. Zo kan hij bijvoorbeeld politie meer bevoegdheden geven zoals het ‘ingrijpen achter de voordeur’. Hij kan de Corona-app verplichten en jawel… overgaan tot verplichte vaccinatie. Als hij het maar omschrijft als maatregelen die redelijkerwijs de verspreiding van Covid-19 tegengaan. En omschrijven, of misschien meer omver schrijven, daar is de politiek erg bedreven in. Een erg bijzondere constructie en een ‘slimme’ manier om als besluitvormer teveel macht naar je toe te trekken.

Mondkapjesregeling

De regeling waarin de mondkapjes verplicht worden is een mooi voorbeeld van zo’n maatregel (regeling aanvullende mondkapjesverplichtingen covid-19). Daarin is vastgelegd dat personen van dertien jaar en ouder in publieke binnenruimten een mondkapje moeten dragen. In de regeling is een waslijst van nadere afspraken en uitzonderingen opgenomen die bij mij willekeurig overkomen.

De grondslag van deze regeling

De mondkapjesplicht kan dus alléén uitgevaardigd worden als redelijkerwijs aan te nemen is dat deze een bijdrage levert aan het tegengaan van de verspreiding van het virus. En daar wringt de schoen.

Door zo’n beetje alle besluitvormers en deskundige adviseurs is toegegeven dat het besluit tot het verplichten van mondkapjes niet als doel heeft het virus te bestrijden. Simpelweg omdat mondkapjes in zijn algemeenheid, maar zeker de niet-medische exemplaren, géén bescherming bieden tegen verspreiding van het virus. Ze hebben dan ook geen enkele noodzaak.

In de toelichting bij de regeling wordt een geweldig inventieve poging gedaan om de mondkapjesplicht als een maatregel tegen verspreiding te verkopen. Er wordt gegoocheld met de termen  ‘gezondheidsoverwegingen’ en ‘heldere en duidelijke communicatie’. In de toelichting lukt het niet aan te tonen dat de maatregel redelijkerwijs bijdraagt aan……. Overigens is de tekst in de toelichting een schoolvoorbeeld van niet heldere en duidelijke communicatie.

In de toelichting wordt opvallend genoeg nergens gewezen op de schadelijke gevolgen voor de gezondheid van de drager van het kapje. Zo adem je de toxische en stofdeeltjes van het kapje in. Je zuurstofgehalte in je bloed daalt. Het CO2 gehalte hoopt zich op. Niemand weet wat dat op langere tijd voor gevolgen heeft.

En ja, in de tekst wordt inderdaad naar ‘het redelijkerwijs leveren van een bijdrage aan verspreiding’ toegeschreven. Daar hebben de juristen vanzelfsprekend wel voor gezorgd. Wat mij betreft overigens wel gebaseerd op aannames, veronderstellingen en verdraaide adviezen van deskundigen. En die deskundigen passen dan trouw als zij zijn, hun adviezen net zo makkelijk aan door o.a. de dicussie te verleggen van de inhoudelijke kant van de zaak naar ‘de roep om duidelijkheid’. Duidelijkheid die overigens ook gegeven had kunnen worden door te stellen dat elk mens zelf mag bepalen of hij/zij een mondmasker draagt. Dan doe je recht aan de eigen verantwoordelijkheid van elk mens en geef je iedereen een juiste plek.

Uiteindelijk wordt in de toelichting gesteld:

“………..Deze mogelijke beperking van het recht op de persoonlijke levenssfeer wordt om de hiervoor genoemde redenen – het belang van bescherming van de volksgezondheid en het recht op gezondheidszorg als mensenrecht – in relatie tot hetgeen van burgers gevraagd wordt, evenredig geacht…..”

Geachte besluitvormers, het is geen mogelijke beperking. Het IS een beperking. Daarnaast zou het zo maar kunnen zijn dat het tegendeel van wat jullie stellen aan de hand is. Door deze maatregelen wordt de volksgezondheid juist NIET beschermt! Niet op het gebied van Corona en al helemaal niet op allerlei andere ziekten die een gevolg van de maatregelen zijn. Schijnveiligheid biedt namelijk nooit bescherming. Het tegendeel. Waarbij ik wederom de schadelijke gevolgen voor de drager noem. Dat is géén bescherming van maar een aanval op de volksgezondheid.

En wat helemaal een toonbeeld is van het niet zien van de werkelijkheid, is dat besluitvormers het recht op ‘gezondheidszorg als mensenrecht’ als argument durven te benoemen. Waar was dat argument toen besloten werd de zorg te privatiseren en het ene na het andere ziekenhuis gesloten werd? En ervoor gekozen werd dit recht op gezondheidszorg slechts te waarderen met applaus in plaats betere salariëring?

In de regeling staat dat deze gewijzigd of ingetrokken wordt als deze niet langer noodzakelijk is. Per direct intrekken dus, omdat hij niet noodzakelijk is, was en nooit zal zijn.

Detournement de Pouvoir

Het verbod van détournement de pouvoir is een juridisch begrip en houdt in dat een bestuursorgaan geen misbruik mag maken van de aan hem toegekende bevoegdheid. Ondanks het feit dat de term voornamelijk in het bestuursrecht gebruikt wordt, is dit is wat mij betreft in deze situatie ernstig het geval.

Zoals gezegd wordt door veel besluitvormers en adviseurs erkend dat het dragen van mondkapjes niet als doel heeft het virus te bestrijden. Simpelweg omdat mondkapjes in zijn algemeenheid, maar zeker de niet-medische exemplaren, géén bescherming bieden tegen verspreiding van het virus. Ze hebben dan ook geen enkele noodzaak.

Daarnaast is door een aantal bestuurders openlijk gesteld dat het gaat om gedragsbeïnvloeding. Tussen de regels door schrijven de juristen dit ook in de toelichting. Gedragsbeïnvloeding is toch echt iets heel anders dan ‘rederlijkerwijs bijdragen aan verspreiding van het killervirus’.

En gedragsverandering is een gevaarlijk ding. Naast de vragen of het toegestaan is en wie het recht heeft hierop te sturen, is de vraag wat de gevolgen zijn van verplichte gedragsverandering. De historie heeft uitgewezen dat de consequenties nogal heftig kunnen zijn. Dan druk ik me zachtjes uit. Ik ben erg benieuwd wat een rechter hiervan gaat vinden.

Een HBS kijk op wat speelt

In eerdere artikelen heb ik de vraag al opgeworpen hoe juist het handelen van de overheid is. Als je daar meer over wilt lezen, kijk dan onder inspiraties op onze site.

Zoals ik hierboven al aangaf, zullen de maatregelen juridisch ingedekt zijn. Het is namelijk erg lang vol te houden onjuiste zaken als juist te verkopen, maar op enig moment gaat dat niet meer. Nu eigenlijk al niet meer, maar met veel gebruik van woorden, steeds andere uitgangspunten hanteren, polariseren, anders denkenden uitsluiten en zo nu en dan zelfs schofferen, regelmatig de cijfers veranderen, het doen voor komen of je betrokken bent en inspelen op sentimenten, kom je een heel eind.

HBS staat voor Holistisch, Boeddhistisch en Systemisch

HOLISTISCH wil zeggen dat een mens meer is dan een verstand en een lichaam. Er is een derde on(be)grijpbaar deel dat ik de ziel noem.

De maatregel is ernstig gericht op één deel van de mens. Het lichaam. Waarbij te beperkt gekeken wordt naar de gevolgen voor het lichaam van de drager van een mondmasker (toxische en stofdeeltjes van het kapje inademen, zuurstofgehalte bloed daalt, CO2 gehalte hoopt zich op en niemand weet wat dat op langere tijd doet). De maatregel zorgt er voor dat het menselijk verstand in verwarring raakt. Dat zorgt dan ook de tweedeling in de maatschappij. Er zijn mensen die vanuit hun verstand de maatregelen onderschrijven. Er zijn echter (volgens mij zeker zo veel) mensen die vanuit hun verstand de maatregelen afwijzen.

Dat derde deel, de ziel, wijst elke maatregel, die er voor zorgt dat een mens geen vrij mens meer mag zijn, per definitie af. Mensen die vanuit hun ziel leven, wijzen de maatregelen dan ook af.

Dikke kans dat een aantal lezers nu gaat steigeren. “…..ik leef vanuit mijn ziel en ben voorstander van de maatregelen….” . Wie ben ik om te zeggen dat dit niet waar is? Maar zou het kunnen zijn dat je nog niet écht aan je ziel gevraagd heeft wat zij er van vindt? In dit kader vind ik een mooie vraag altijd: “…wat dient het mij….?” En dan jezelf te durven zien als zelfstandig wezen zonder ten onder te gaan aan de omgevingsdruk. En ten diepste te voelen wat jou bezighoudt. Om misverstanden te voorkomen: dat is niet egoïstisch. Het lijkt misschien of je met jezelf bezig bent, maar als je doet wat JOU dient, dient het als vanzelfsprekend anderen. Immers: als je voor jezelf kiest, kies je niet tegen een ander. Natuurlijk zijn er mensen die bewust tegen een ander kiezen. Die leven dus niet vanuit hun ziel.

Overigens is het stellen van die vraag, maar zeker het antwoord daarop vaak lastig. Je zult er maar achter komen dat je lange tijd veel gedaan hebt wat jou niet gediend heeft. Dat is een pijnlijke constatering.

Daarnaast is voor dit gesprek met je ziel, rust, ruimte en stilte nodig. Zoek die dan ook op als je dit gesprek wilt voeren.

Een BOEDDHISTISCHE  kijk brengt een andere kijk op lijden. Waarbij alles wat je niet leuk vindt een vorm van lijden is. Elke ziekte, dus ook Corona, is een vorm van lijden. Boeddhisme is géén religie. Het is een levenshouding, een manier van in het leven staan en met het leven omgaan. Hét basisuitgangspunt is dat er in elk leven lijden voorkomt. Er staat dus niet dat er altijd lijden is of dat het leven lijden is. Nee, Edele Waarheid 1 zegt: er is lijden.

Volgens mij kan niemand dat ontkennen. In elk leven komt lijden voor. Als er lijden op je pad komt, kun je uit twee mogelijkheden kiezen. Je er tegen verzetten of er mee omgaan. Waarmee ik bedoel je afvragen wat JIJ kunt doen om het lijden te verminderen of te beëindigen. Dat laatste is niet gebruikelijk meer in onze samenleving. Als er lijden komt, strijden we daar als vanzelfsprekend tegen. Zo stelde onze Minister President bijvoorbeeld dat we het virus plat moeten slaan. Als dat geen strijden is….. Daarnaast kijken we niet meer naar wat we zelf kunnen doen. Er wordt direct hulp van anderen in geroepen. Veel mensen die met lijden te maken krijgen, bestrijden dat lijden met medicijnen of verwachten dat anderen – zoals medici – hun lijden voor hen oplost. Ik heb slecht nieuws: dat kan niet. Met als gevolg dat veel mensen ten ondergaan aan het lijden. En daar dan gemakshalve anderen de schuld van geven.

Dan de SYSTEMISCHE component. Daar waar twee of meer mensen bij elkaar zijn, ontstaat een systeem. Ook elk mens op zich is een systeem. En in elk systeem gelden een aantal basisprincipes die van grote invloed zijn op de rust en het geluk dat je in je leven ervaart. Om deze principes in dit artikel (dat al best lang is 😉) uiteen te zetten, gaat te ver. Kijk op onze site en als je behoefte hebt je verder in deze materie te verdiepen, voel je dan welkom contact op te nemen.

Als de systemische krachten niet gerespecteerd worden, ontstaan verstoringen. En niet zo’n klein beetje ook. Het is in het begin lastig met de systemische uitgangspunten om te gaan. Je ziet ze immers niet. Veel mensen houden er dus geen rekening mee. Maar je kunt wel degelijk rekening houden met zaken die je niet ziet, maar die er wel zijn. De zwaartekracht bijvoorbeeld. Inzicht in de systemische krachten maakt dat je erg snel de bron, de oorzaak van verstoringen gaat zien. En dan weet je pas wat jij kunt doen of juist niet meer kunt doen.

Als je door de systemische bril naar alles wat rondom Corona gebeurt kijkt, kun je niet anders dan zien dat het een opeenstapeling van verstoringen is. Inwoners van Nederland krijgen geen volwaardige plek. Tegenstanders van het beleid krijgen geen juiste plek. Besluitvormers nemen teveel plek in. Zo werkt het altijd: als het ene teveel plek inneemt, heeft het andere te weinig plek. De regering geeft te pas, maar zeker te onpas, van alles en nog wat zonder na te gaan of de samenleving het wel wil nemen. En zonder te onderzoeken of ze het wel mogen en kunnen geven. Als daar twijfel over is, wordt alles uit de kast getrokken om te onderbouwen dat geven wel mag. Dan maar op andere gronden. Dat heet dan Detournement de Pouvoir……. Specialisten op één bepaald vakgebied menen dat ze op allerlei gebieden van alles te zeggen en te vinden hebben. En vinden dan ook nog dat hun specialiteit het belangrijkste is. Een viroloog meent te kunnen bepalen wat goed is voor de samenleving. Op gebied van omgaan met virussen heeft een viroloog een erg belangrijke rol. In het bepalen van wat juist is voor de samenleving niet. Indien dan toch de deskundige op één gebied gevolgd wordt, ontstaan per definitie problemen. Zeker als de besluitvormer zich de ene keer verschuilt achter de specialist en hem de andere keer zonder pardon aan de kant schuift.

En beste mensen, waar gaat je energie heen? Aan wie ben je trouw? Of loyaal? Aan je omgeving? Aan besluitvormers? Of aan jezelf?

Jij mag kiezen.